Datsun en Bauxiet

Vandaag was ik weer bij John Lee op bezoek, John weet veel van Moengo, heeft de binnenlandse oorlog actief meegemaakt en heeft meer dan 20 jaar voor Suralco gewerkt als mechanical engineer. Die man heeft dus genoeg te vertellen. Tegenwoordig verzamelt hij auto wrakken en is in zijn rommel garage met een paar projectjes bezig zoals een strandbuggy en een mega zware oldsmobile.
John is niet zo heel erg positief over Suriname, "there is something dead wrong my friend" en daarmee doelt hij op alle rijkdom waarvan Suriname overloopt en weinig van terugziet. Bauxiet is decennia lang voor een appel en een ei naar Amerika verscheept en af en toe zat er nog een klomp goud tussen ook. Vandaag de dag wordt goud door Canadezen, Amerikanen, Brazilianen en chinezen in rap tempo uit de grond gewonnen. Corruptie is het probleem waar John op doelt, politici maken zich met deals en smeergeld rijk volgens hem, en elke keer weer is het land de dupe.
Je hoort al jarenlang dat de Bauxiet in Suriname aan het opraken is, als ik oude weblogs lees zie ik ook mensen melden dat in 2011 de Bauxiet in Moengo op zou zijn en de grote Suralco het gebied zou verlaten met alle gevolgen van dien. Maar nu lijkt Suralco wel wat in activiteit te zijn ingekrompen maar nog zeker niet weg. Verderop bij Bushmaster zijn ze weer begonnen met Bauxiet winning. "In de jaren zestig zou de Bauxiet ook al op zijn." Volgens John is dit een typisch politiek spel van de Amerikanen, door af en toe de activiteiten kraan dicht te draaien blijven ze grip houden op de politiek. Suralco zal suriname nooit verlaten, maar heeft als multinational natuurlijk de macht te doen wat ze wil. In Amerika ligt een flinke vooraad Bauxiet mocht het nodig zijn. meer dan ene eeuw aan Bauxiet winning in Suriname brengt zo zijn tactieken met zich mee.
Ik bezocht John omdat ik op zoek was naar een mooie witte Datsun, en die had ik al op zijn terrein gespot. Ik ga tekenles geven op de Tembe Art Studio en ik wil de kids een auto laten designen in plaats van het altijd maar tekenen op velletjes. Van John mag ik de auto zo meenemen, we trekken em woensdag met zijn trekker naar Tembe Art Studio.

WunyuWunyu

Elke Vrijdag om half zes lokale tijd, doe ik mijn Radio show "WunyuWunyu" hier in Moengo bij B.o.B. Radio. WunyuWunyu betekend lawaai, BaliBali betekend geschreeuw en DjoegoeDjoegoe zoiets als ruzie. Ik draai voornamelijk muziek die je niet veel hoort in Suriname zoals Sonic Youth, Ramones, Oneida en veel andere experimentele muziek. Mensen kunnen mij bellen om te zeggen wat ze er van vinden. Daarnaast houd ik de luisteraars op de hoogte van activiteiten bij de Tembe Art Studio.

Wilde Bussen

Ik zal af en toe Surinamese bussen laten zien, er komen nog meer. Zoals de Micheal Jackson bus die ik steeds voorbij zie komen maar nog steeds geen foto van heb. Micheal heeft olijk een gochelhoed vast. er zijn eigenlijk maar 3 onderwerpen te onderscheiden op de bussen:
1:popmuziek (voornamelijk hiphop, reggae) 2:Bollywood 3:politieke iconen. meeste stickers komen uit Amerika en India. en dan zijn er de schilders die afbeeldingen zoals Bouterse doen.
Ny times
Tammo Schuringa

Hollandse Hond

In het straat beeld van Paramaribo lopen veel honden rond, sommige staan op instorten en zitten onder de open plekken, andere blaffen je vrolijk toe. Gister voelde ik me ontzettend sloom en moe door de warmte en zocht de schaduw op, ik keek naast me en een hond liet zich naast me neer ploffen. Het was geruststellend om een hijgende hond bij me te hebben, ze gaf me de bevestiging dat ik me moest overgeven aan de hitte.
"Modern societies have lost a capacity for a certain kind of existencial encounter - that of seeing and being seen by animals, eye to eye - that affirms the autonomous yet parallel dualism of our mutual existence on earth." ("Why look at animals?" John Berger)

De drang naar hygiene en orde wat de moderne steden zo karakteriseert staat in Paramaribo op een lager pitje. Het lopen door Paramaribo voelt als het lopen op een festival terrein met plastic bakjes, bekertjes en afval waar honden dankbaar doorheen scharrelen. Ik heb altijd sterk de neiging om de honden in Paramaribo te groeten, maar al snel leer je afstand te bewaren want ze blijven je blaffend achtervolgen.

In een supermarkt zat een wat oudere man met in een kort broekje en blote buik op een plastic stoel onderuitgezakt te genieten van zijn halve liter Parbo bier. De man met het bier begon natuurlijk tegen me te praten over Holland. "Ik kan niet in holland blijven, de wc pot is te koud" daarom was ie maar terug gekomen. Verder had hij typisch voor een Nederlandse Surinamer weinig goeds te melden over zijn geboorteland, de regering kon wat hem betreft zijn kloten kussen, en het zou toch nooit veel beter worden. Als hij dood ging had hij maar 1 wens en dat was als Hollandse hond te reïncarneren veilig in een mandje.